Danas je “Jokanovića kuća” svojevrsni muzej koji prikazuje način stanovanja građana Užica u XIX veku i početkom XX veka. Stalnu muzejsku postavku čine tri ambijentalne celine: devojačka soba, orijentalna soba i salon. Kuća je 1988. godine proglašena za etnografski spomenik kulture i kao takva čini zaštićeno kulturno dobro.

A ko su bili Jokanovići? Posle potpisivanja hatišerifa 1833. godine dolazi do naglog naseljavanja Užica i okolnih mesta Srbima iz Hercegovine. Hatišerifom je život pravoslavaca u Srbiji postao mnogo “jednostavniji” nego u Bosni i Hercegovini što je i dovelo do velike interne imigracije.

Jokanovići su bili jedna od tih porodica koja su bolji život potražili u Užicu. Oni su se u Užice došli iz Trebinja 30-tih godina 19. veka. Kao uspešni trgovci, brzo su uvećavali svoje bogatstvo i postali jedna od najuglednijih porodica u Užicu. Centar njihovog poslovanja bila je Slanuša gde su im se nalazile kuće, mehane, magaze, dućani i radionice. Jokanovići su dosta trgovali sa rakijom pa je narod njihovu kuću zvao i “Pecara”. Kada se gradila crkva Svetog Đorđa u Užicu, bili su jedni od garanta za knezov kredit.

O uticaju porodice govori i činjenica da je Pavle Jokanović 1870. godine izabran za predsednika užičke opštine.

Veliko imanje porodice se polako razvodnjavalo i delilo među potomcima, tako da je poslednji vlasnik kuće iz loze Jokanovića bio Tihomir koji je umro 1934. godine.

Od 1937. godine vlasnik kuće je bio inžinjer Milan Joksimović, koji je kuću izdavao za rentu. Posle Drugog svetskog rata, davana je raznim institucijama na korišćenje, koji su je koristili ali je nisu održavali, od Saveza zemljoradničkih zadruga do Regionalne privredne komore. Kada je više niko nije hteo, predata je u vlasništvo Zajednice kulture Titovo Užice. Bila je potpuno ruinirana.

Zahvaljujući tadašnjem direktoru Narodnog muzeja, Dragiši Milosavljeviću, otpočeta je restauracija Jokanovića kuće 1991. godine.

Jokanovića kuća i dan danas stoji i svedok je nekog davno prošlog vremena i načina života mnogo drugačijeg od ovog današnjeg.

Izvor: uzice online