Natalijina ramonda (Ramonda nathaliae) uglavnom raste na istoku Srbije, ali i na planini Nidže, čiji je najviši vrh Kajmakčalan bio poprište slavne srpske pobede u Prvom svetskom ratu. Reč je o endemskoj vrsti koja uspeva u Srbiji, Makedoniji i delovima Grčke.

Danas je ova biljka zaštićena u našoj zemlji kao prirodna retkost i čuva se u Botaničkoj bašti “Jevremovac” u Beogradu.

Natalijinu ramondu je u okolini Niša 1884. godine otkrio doktor Sava Petrović, a opisao ju je Josif Pančić. Biljka je ime dobila po kraljici Nataliji, supruzi kralja Milana Obrenovića.

Natalijina ramonda spada u drevne, praktično fosilne vrste. Ona je ostatak suptropske flore, verovatno iz Afrike, preživela je ledeno doba i potom stigla na Balkan.

Jedna odlika Natalijine ramonde odredila je ovu biljku kao najveći simbol srpskog stradanja u Velikom ratu – čak i kada se potpuno osuši i deluje mrtvo, samo nekoliko kapi vode dovoljne su da ponovo oživi i procveta.

Među skoro 300 hiljada poznatih cvetnica u čitavom svetu, samo trideset biljnih vrsta ima ovu osobinu. Zato je i botaničari zovu “biljkom feniks”, a istoričari navode da se baš tako i Srbija uzdigla iz pepela Prvog svetskog rata i vaskrsla još moćnija i slavnija.

Zvaničan amblem za Dan primirja

Dan primirja u Prvom svetskom ratu – 11. novembar, prvi put je kao državni praznik u Srbiji obeležen 2012. godine. Od tada se kao simbol koji na reverima nose zvaničnici i javne ličnosti, ali sve više i obični građani, pojavljuje stilizovani prikaz Natalijine ramonde.

Pozadina amblema Natalijine ramonde je zelena i crna, što su boje Albanske spomenice – medalje koja je dodeljivana kao znak sećanja na golgotu i strahote koje je srpska vojska preživela povlačeći se preko Albanije.

Izvor: istorijskizabavnik.rs