Srbi su i dan danas jedna od država sa najvećim “odlivom” stanovništva, ali i kroz istoriju naš narod je jedan od naroda koji je najviše migrirao. Događaji koji su se desili pre 300 godina oblikovali su geo političku sliku današnjeg Balkana, a ratovi 90ih i problem Kosova svoje korene i uzroke vuku iz ovog perioda.
Reč je o Velikim seobama Srba u 17. i 18 veku. Velike seobe Srba su velike istorijske seobe (migracije) srpskog naroda, među kojima poseban značaj imaju: Prva velika seoba Srba iz 1690. godine i Druga velika seoba Srba iz 1739. godine. Prva seoba se dogodila tokom Velikog bečkog rata (1683-1699), kada se znatan deo srpskog naroda iz raznih srpskih oblasti pod turskom vlašću preselio u severne i zapadne oblasti pod vlašću Habzburške monarhije i Mletačke republike. Ovu seobu je predvodio srpski patrijarh Arsenije III Crnojević. Druga seoba se dogodila tokom Austrijsko-turskog rata (1737-1739), kada se deo srpskog stanovništva iz središnjih srpskih oblasti pod turskom vlašću preselio u severne oblasti pod vlašću Habzburške monarhije. Ovu seobu je predvodio srpski patrijarh Arsenije IV Jovanović. Tokom obe seobe, migracijskim talasom je bio zahvaćen veliki deo srpskog naroda sa područja Kosova i Metohije, Raške oblasti i drugih okolnih krajeva u središnjim srpskim zemljama. Seobe su bile usmerene prvenstveno prema severu, odnosno prema oblastima današnje severne Srbije (Srem, Bačka, Banat) i okolnih oblasti koje su u to vreme bile u sastavu Kraljevine Ugarske i njenih pridruženih zemalja, Kraljevine Slavonije i Kraljevine Hrvatske, uključujući i teritoriju habzburške Vojne krajine.
Posledice
Posledica Velike seobe je pustošenje srpskih naselja u centralnoj Srbiji i na Kosovu i Metohiji i trajno preseljavanje stanovništva u Austriju, na područje današnje Mađarske i Vojvodine. Odliv stanovništva je bio toliki da je većina sela zarasla u šumu, tako da je deo centralne Srbije dobio naziv Šumadija.
Usled ovih seoba broj srpskih stanovništva na Kosovu i Metohiji se drastično smanjio. Nakon srpskih seoba, Albanci iz planinskih područja Malesije se spuštaju u plodne i opustele doline Metohije. Nakon migracija, srpski etnički centar se seli iz starih područja Raške oblasti, Vardarske Makedonije, Kosova i Metohije u Vojvodinu, a kasnije i u Šumadiju. Neposredno posle seobe među iseljenicima je zavladala glad i epidemija tako da je veliki broj iseljenika ubrzo preminuo.
Izvor: uzice online
